Ecosystemen, microklimaat en habitats in de dassen vallei

Marc

Enige uitleg over de ecologie van de speciale beschermingszone (SAC), van het gebied van communautair belang (SCI) van de Rio Tassaro.

Enkele termen:

  • Een ecosysteem is een natuurlijk afgebakend deel van de biosfeer, d.w.z. de verzameling dierlijke en plantaardige organismen die met elkaar en met de omgeving om hen heen interageren
  • Microklimaat verwijst naar het klimaat van een lokaal geografisch gebied waarin de gemiddelde atmosferische parameters kenmerkend en significant verschillen van die van de omliggende gebieden als gevolg van topografische, orografische, geomorfologische en ecologische eigenaardigheden.
  • De habitat is de plaats waarvan de fysieke of abiotische kenmerken het mogelijk maken dat een bepaalde soort leeft en zich ontwikkelt, waardoor de levenskwaliteit wordt gegarandeerd, die afhankelijk van bepaalde omstandigheden kan afnemen of toenemen.

Variaties in de sub-berg eikenbosgordel

Het grondgebied van Val Tassaro valt binnen de zogenaamde “sub-berg eikenbosgordel”; de vegetatie varieert echter aanzienlijk afhankelijk van de verschillende grondsoorten en de ligging van de helling, waardoor van tijd tot tijd de prevalentie van sommige soorten wordt bepaald ten koste van andere.

Gemengde bossen

Op de koelere hellingen die naar het noorden gericht zijn en in de aanwezigheid van kalkrijke bodems met goede waterbeschikbaarheid, bevindt zich in feite de Carpeneto die bestaat uit bijna pure groepen haagbeuken (Ostrya carpifolia); vaker bestaat het bos echter uit een typische associatie van boomplanten waarin naast de dominante eiken (eik, kalkoeneik, donzige eik) de zwarte haagbeuk, de veldesdoorn, de gewone es, de veldiep voorkomt , de bergesdoorn, wilde kers en manna-as.

Vallei nabij de Tassaro-rivier

Op de bodem van de vallei heerst een koeler microklimaat, met meer schaduw en een hoge luchtvochtigheid. In deze specifieke omgeving is sprake van een goed ontwikkelde ondergroei. (Het struikgewas is dat deel van de bosomgeving dat zich ontwikkelt in de schaduw van hoge bomen in situaties met weinig licht en hoge luchtvochtigheid.) In deze koele gebieden, waar de bossen niet steil of rotsachtig zijn, kan de ophoping van humus en hoge het ideale leefgebied voor vele soorten dieren, micro-organismen, mossen, enz.

Randbossen georiënteerd op het zuiden

In overeenstemming met de zonnigste posities, op dorre grond op het zuiden, krijgt het eikenbos een uitgesproken xerophilous karakter, met de dominantie van donzige eik geassocieerd met manna-as en gewone jeneverbes.

Kastanjebossen

In de waterrijkste gebieden en in de bodems van de stortvalleien komen hydrofiele soorten voor, voornamelijk vertegenwoordigd door zwarte populier, schietwilg, zwarte els, witte abeel en esp, terwijl in de hoger gelegen gebieden grote uitgestrekte kastanjebossen voorkomen, vaak bestaande uit eeuwenoude bomen grote omtrek aan de basis.

De kastanje, die enige tijd als voedselplant is geïntroduceerd, geeft aanleiding tot de enige bosformaties met de kenmerken van een hoog bos: de resterende bossen in het gebied zijn van nature hakhout en worden al eeuwenlang gebruikt voor de productie van brandhout.

Dennenbossen en grove den

Het grondgebied van Val Tassaro valt ook binnen de uiterste zuidelijke verspreidingsgrens van de grove den, die hier aanwezig is in de vorm van boomkernen verspreid in de loofbossen of, hoewel minder frequent, uitgestrekte, bijna zuivere dennenbossen.

Kleine velden

De kleine velden in het bos of op de terrassen van de Reggio Emilia Apennijnen weerspiegelen vaak de oude landbouwpraktijk waarbij elke mogelijke beschikbare ruimte voor de teelt wordt gebruikt. Deze velden worden gekenmerkt door over het algemeen arme grond, maar herbergen een verscheidenheid aan wilde kruiden, bloemen en soms wilde orchideeën.

Enkele kenmerken van deze kleine velden:

  • Arm land: Vanwege de moeilijkheden die het boeren in bergachtig terrein met zich meebrengt, hebben boeren van oudsher te maken gehad met arme, rotsachtige grond. Dit land kan echter verrassend rijk zijn aan biodiversiteit, met een breed scala aan wilde planten die aan deze omstandigheden zijn aangepast.
  • Natuurlijk ecosysteem: Veel van deze velden zijn in de loop van de tijd verlaten of worden slechts af en toe gebruikt om hooi te oogsten om vee, zoals koeien, te voeden. Het verlaten van deze gebieden kan leiden tot het ontstaan ​​van echte natuurlijke ecosystemen, die leefgebieden bieden voor planten, insecten, vogels en andere organismen.
  • Spontane flora: Door het spontane karakter van deze velden kunnen veel soorten inheemse grassen, bloemen en orchideeën gedijen. Deze gebieden kunnen belangrijke habitats worden voor de lokale biodiversiteit en bijdragen aan het behoud van planten- en diersoorten die typisch zijn voor de Apennijnen.
  • Hulpbronnen voor traditionele landbouw: Zelfs als ze niet intensief worden bebouwd, kunnen deze kleine velden nog steeds een belangrijke rol spelen in de traditionele landbouw. Ze kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt voor het oogsten van hooi, een gangbare praktijk voor het voederen van werk- of melkvee.

Gestapelde stenen muren

Gestapelde stenen muren zijn constructies gemaakt zonder gebruik van mortel of cement. Ze zijn gemaakt van lokale stenen die zorgvuldig op elkaar zijn gestapeld om een ​​stevige structuur te vormen. Deze muren dienen om de grond vast te houden en landbouwterrassen te creëren die gebruikt kunnen worden voor de teelt. Deze techniek is van generatie op generatie doorgegeven en vertegenwoordigt een vorm van traditionele architectuur die verband houdt met het bergachtige landschap.